Categorie: Listicles

Bij de ene game ben je constant om je heen aan het kijken en bij andere games ben je gefocust aan het sporten. Sommige speel je voor je ontspanning en andere speel je voor competitie. En dan zijn er deze vijf games, die je vrijwel naar een ander universum meeslepen. Hier zijn vijf games die je praktisch hypnotiseren en in een trance brengen.

We Are Doomed
Felle kleuren, geometrische vormen en rare, bijna buitenaardse geluidseffecten. In We Are Doomed raak je jezelf op een gegeven moment helemaal kwijt tussen de explosies van vormen, beweging en kleur. Bij deze kom je gelukkig wel snel weer uit je trance, omdat de game ontzettend moeilijk is. Een twinstick shooter met maar 30 levels… spring jij het diepe in?

Ik heb vanochtend eindelijk XCOM 2 uitgespeeld, bekend om een diep turn-based shooter systeem en de hoge moeilijkheid. Daar ben ik zeker trots op, maar er zijn ook genoeg games waar ik helaas voor het einde de handdoek in de ring moest gooien. Bloodborne en XCOM zijn gelukt, maar hier zijn vijf games waar ik de finale helaas moest missen.

Metal Gear Rising: Revengeance
Deze Metal Gear Solid spinoff is gemaakt door Platinum Games. Deze developers staan bekend om hectische actie, hoge moeilijkheid en een bonkers verhaal. Dit zit ook allemaal in MGR:R, waarin je een cyborg ninja bent en het opneemt tegen grote legers, ontploffende gebouwen en… robotkoeien. Bruut moeilijk en helaas kreeg ik nooit de ontwijk/parry timing onder de knie en zal ik altijd vast blijven halverwege de game.

Je kent ze zeker als gamer: Demon’s Souls, Dark Souls, Bloodborne en de meest recente, Sekiro: Shadows Die Twice. Games die bekend staan om hun gruwelijke moeilijkheid, duistere omgeving en een verhaal dat zich ontknoopt in de wereld en niet direct verteld wordt. Het heeft een heel genre de wereld ingeholpen: Soulsborne games. Maar hoe ga je verder als je deze games allemaal hebt uitgespeeld? Niet getreurd, hier zijn vijf opties.

The Surge
Deze game neemt het beste van Bloodborne en zet het in een verlaten robotfabriek. Je krijgt wat extra opties, zoals armor upgraden en ledematen verzamelen (ok?) en de moderne omgeving maakt het een frisse adem als je de duistere Soulsborne games gewend bent. Qua gameplay is het net iets minder vloeiend dan de From Software games, maar houd vol en je hebt een goeie game ervaring.

Zegt Clarice uit Belle en het Beest je niets? Of Breaker de dolfijn uit De Kleine Zeemeermin? Nee? Dat kan kloppen. Deze personages kwamen bij Disney dan ook niet verder dan het tekenbord. Een gemis of niet?

Aladdins moeder – Aladdin
Voordat we de huidige versie van onze straatrat turned prins hadden, ging het verhaal over een jonge Aladdin die alleen maar zijn moeder trots wilde maken. Zij was op haar beurt weer teleurgesteld in hem vanwege zijn diefstalpraktijken en het was pas toen zij hem opdracht gaf om haar verlovingsring te verkopen, hij in zag dat hij niet de meest beste zoon was. Vanaf daar gaat de film verder zoals we het verhaal kennen en was zijn moeder eindelijk trots toen Aladdin Jasmine de waarheid vertelde. Nope, dacht Disney waarschijnlijk; weg met die moeder en opnieuw!

Netflix maakt nog geen vijf jaar films en we hebben nu al genoeg om de vier slechtste te kiezen.. Misschien geen goed teken, maar in het geval van Netflix wordt er zó veel gemaakt, dat er altijd wel een dud tussen zit. Hier zijn de vier slechtste tot nu toe.

Rim of the World
Even serieus, voor WIE is deze film gemaakt? Een raar script (waarin 10-jarige kinderen discussiëren wie seks met de ander mag hebben?) dat ook ontzettend vreemd in beeld wordt gebracht. De Michael Bay-kleurfilters zijn storend, het verhaal is voorspelbaar en slecht, het acteerwerk is tenenkrommend en het geheel is pijnlijk om helemaal uit te zitten. En het is nog een flinke rit om uit te zitten ook.

Naast Annabelle en Chucky (die allebei een waargebeurde versie hebben) zijn er nog meer poppen die het hun eigenaren moeilijk maken. Nu Child’s Play en Annabelle Comes Home in de bioscopen draaien, is het tijd om te kijken welke poppen er nog meer in de schijnwerpers kunnen staan.

Mandy
Ok, deze pop heeft al een film. Maar wel een hele slechte (een 2,7 op IMDb), dus dat moet vast beter kunnen. Deze porseleinen baby uit omstreeks 1910 wordt volgens de verhalen bewoond door haar eigen maakster. De laatste eigenaresse wilde er van af vanwege het vele nachtelijke gehuil van Mandy. Nu horen de medewerkers van Quesnel Museum in Canada het verdriet. De pop zit hier in haar eentje in een vitrine, omdat ze de andere poppen omduwt.

Sinds je op je XBox en Playstation achievements en trophies kunt halen, is er een nieuw soort gamer ontstaan: De trophy hunter. Deze gamer haalt de ultieme voldoening uit een game door 100% van een game uit te spelen en alle (soms hele vreemde) opdrachten die een trophy list je geeft te doen. De kroon op al je werk is voor Playstation gamers de Platinum trophy, maar soms zijn er ook gouden trophies die zó moeilijk zijn, dat ze enorm zeldzaam worden. Dit zijn vijf trophies waar ik erg trots op ben:

Deus Ex: Mankind Divided – Pacifist (2.3%)
Het einde halen in deze game is al moeilijk zat. Maar om het einde te halen zonder ook maar één vijand (inclusief eindbazen!) te doden, dat is bijna onmogelijk. En het is mij toch gelukt. Ook mede doordat ik me vaak niet echt super voel bij het neerschieten van onschuldige bewaking, zij doen tenslotte ook maar hun werk. Met een stun gun kwam ik gelukkig heel ver.